Zon, zee strand en familiekarma
Deze week was ik bezig met het thema karma en familiebanden. Ik kreeg veel reacties op mijn blog van vorige week en heb met een aantal mensen gepraat over werken en leven als een yogi. Fijn om te horen dat het herkenbaar is dat sommige dingen niet meer zo passen als je probeert om yogisch te leven. De vraag die mij daarbij ook gesteld werd was: 'waarom ben je ooit in de zorg gaan werken?' Dat vond ik een mooi thema om eens over te filosoferen en ik neem jullie mee in mijn herinneringen. Ik ben 11 of 12 jaar en zit samen met mijn moeder in het kamertje van de bovenmeester in de Jan Wouter van den Doelschool in Zierikzee. Het gesprek met meester van Oosterom gaat over beroepskeuze en advies voor de middelbare school. Ik weet al dat ik naar de brugklas van het Christelijk Lyceum in Goes zal gaan omdat mijn broer en zus hier ook op school hebben gezeten. 'Wat wil je later worden?' vraagt de meester. 'Ik wil met kinderen of met gehandicapten gaan werken' is mijn antwoord. Op de vraag waarom leg ik uit dat ik op de kleuterschool een meisje in de klas had met Down syndroom en dat ik ook een neef heb met een verstandelijke beperking, dat heeft mijn interesse gewekt voor het werken met deze mensen. (Ik pas het antwoord uiteraard hier aan naar Anno 2023 en niet Anno 1979, in die tijd had je het over geestelijk gehandicapten en mongooltjes en heette de opleiding daarvoor de zwakzinnigenzorg). In ieder geval wist ik wat ik wou en ging ik na Havo 3 naar de KV/JV. Deze superleuke opleiding Kinderverzorging/Jeugverzorging werd in de jaren tachtig aangevuld met de aantekening Opleiding Pedagogisch Medewerker en dat betekende dat het vooral gericht was op de gehandicaptenzorg en minder op het werken met 'normale' kinderen op een kinderdagverblijf of peuterspeelzaal. Waarschijnlijk was er op dat moment een tekort aan mensen in de zorg en werd er op deze manier voor nieuwe aanwas gezorgd. In ieder geval liep ik drie keer stage bij mensen met een beperking en rolde zo uiteindelijk de gehandicaptenzorg in toen ik in 1985 begon met de inservice opleiding voor Z-verpleegkundige op Hernesseroord in Middelharnis. Tot en met 2012 heb ik zo op verschillende plekken en met verschillende doelgroepen gewerkt als zorgmedewerker en activiteitenbegeleider totdat ik het steeds verder kon afbouwen en alleen nog werkte in mijn eigen Praktijk en Yogaschool.
Bij het zoeken naar en oriënteren op een nieuwe baan kwam ik in de afgelopen maand toch weer terecht bij een baan in de zorg. En eigenlijk weet ik nu achteraf dat ik met dat werk niet vooruit zou gaan, maar weer een stapje achteruit. Het is een prachtig beroep en ik heb enorm veel bewondering voor mensen die dit jarenlang kunnen volhouden maar het past niet meer bij mij. Zoals iemand anders het deze week zo mooi uitlegde: 'je pakt terug op iets ouds omdat je dat kunstje al kent'. En dat is precies wat er gebeurt: je hebt de diploma's en de kennis en denkt dat je dit weer op kunt pakken. Ik heb gemerkt dat dit thema afgerond is en dat ik het los moet laten. Wellicht heeft het te maken met iets ouds, of een familiethema dat ik er toch weer naar teruggegrepen heb. In het boek 'het is niet met jou begonnen' van Mark Wolynn heb ik deze week nieuwe inzichten opgedaan rondom het thema overerfbaarheid van een familietrauma. Zonder te beweren dat ik last heb van een trauma ben ik toch wel benieuwd hoe familiekarma of thema's die in een familie spelen doorgegeven worden aan de volgende generatie. Het boek richt zich op het herkennen van erfelijke familiepatronen, angsten, gevoelens en gedrag dat we onbewust hebben overgenomen en dat van generatie op generatie worden doorgegeven. Je wordt je in dit boek ervan bewust dat er veel patronen zijn die niet bij jou horen, maar eigenlijk onderdeel zijn van je familigeschiedenis. Doordat je hier meer over gaat leren kun je die thema's omzetten of loslaten en zo weer meer jouw eigen thema en je eigen levensweg gaan lopen. Dat is eigenlijk hetzelfde verhaal, maar dan in een westers jasje als dat van familiekarma. In de yogafilosofie gaan we ervan uit dat je niet alleen jouw eigen karma verwerkt maar ook het karma dat speelt in jouw ouderlijk gezin, je familie, je buurt, je land of zelf misschien in jouw werelddeel. Je hebt immers een heel ander leven als je in India wordt geboren in een hutje in een sloppenwijk dan dat je geboren wordt als Zeeuws meisje in een woning in de binnenstad van Zierikzee. In mijn jeugd koos je als meisje voor het beroep van zuster, kleuterjuf of secretaresse, of je ging in een winkel werken. Veel meer beroepen kwamen er eigenlijk niet aan bod, vandaar dat je dan als vanzelf een bepaalde richting op werd gestuurd.
'Ongeacht het verhaal dat we over onze ouders hebben gemaakt, ze kunnen niet uitgewist of uit ons gehaald worden', zegt Mark Wolynn. 'Ze bevinden zich in ons en we zijn een deel van hen, ook al hebben we ze nooit ontmoet'. Aan de hand van zijn eigen levensverhaal vertelt hij in dit boek hoe taal een belangrijke rol speelt bij het ontrafelen van jouw familielijn. Hij grijpt daarbij terug op de onderzoeken van psychologen zoals Freud en Jung die ontdekten dat alles wat te moeilijk is om te verwerken niet uit zichzelf verdwijnt, maar wordt opgeslagen in ons onderbewustzijn. Recente ontwikkelingen binnen onder andere de ontwikkelingspsychologie en epigenetica tonen aan dat onderzoek onder minstens drie generaties binnen een familiegeschiedenis nodig is om inzicht te krijgen in bepaalde herhalende patronen van trauma en lijden. Deze onderzoeken tonen bijvoorbeeld aan dat kinderen van Holocaust overlevenden of van vrouwen die PTSS kregen na de aanvallen op het WTC in New York na de geboorte lagere cortisolwaarden in hun bloed hadden. Met een lager cortisolgehalte heb je meer kans op een depressie of angststoornis en zo kan stress dus worden overgeërfd. Mocht je dit een interessant thema vinden dan raad ik je zeker aan om dit boek verder te bestuderen. Wat ik vooral interessant vind is wat je er daarna aan kunt doen om die onbewuste angst of stresspatronen aan te pakken en dan kom ik weer op mijn eigen vakgebied van yoga en meditatie. Ons bewustzijn beschikt namelijk over het vermogen om via bepaalde beelden te kunnen helen. Dat is waarom je vaak aan het einde van een yogales tijdens de meditatie meegenomen wordt in een visualisatie. Je stelt je voor dat je in een mooie, rustige omgeving bent en door dit beeld op te roepen kun je stress en angst verminderen en mensen helpen om dieper te ontspannen. Als je die ontspanning vaak herhaalt kun je zo een nieuwe verbinding maken in je hersenen en je brein trainen om gelukshormonen te produceren zoals serotonine en dopamine. 'Zijn die nieuwe verbindingen eenmaal gelegd,' zegt Mark Wolynn, 'dan kunnen nieuwe gedachten gevoelens en nieuw gedrag op een natuurlijk manier ontstaan waardoor we over meer mogelijkheden beschikken als oude angsten de kop opsteken'.
Om die nieuwe patronen in onze hersenen aan te leren maken we gebruik van mediatie, mantra's en ontspanningsoefeningen. Door dagelijks te mediteren, al is het maar tien of vijftien minuten, kun je sneller herstellen van stress en produceren we bovendien meer gelukshormonen. Als deze meditaties een relatie hebben met de natuur, werkt het dubbelop en kun je de helende krachten van de natuur inzetten om oude 'trauma's' en patronen los te laten. Vandaag was het een heerlijke warme dag en konden we volop genieten van zon, zee en strand. Tijdens het dobberen in de zee dacht ik aan de ontspanningsoefening met het element water. Ik geef je hierbij een verkorte versie die je voor jezelf of voor iemand anders deze week kunt gebruiken. Als achtergrond kun je daarbij natuurlijk de zee gebruiken als je toevallig op het strand bent, of je gebruikt de cd 'Meer' van Martin Buntrock.
Ga ontspannen liggen in Savasana en laat je hele lichaam los, voel hoe je adem in en uit stroomt door je neus
Stel je dan voor dat je onder een waterval staat van koel kristalhelder bergwater
Je ademt de lucht van het stromende water diep in en voelt dat je hierdoor een aangename tinteling krijgt in je lichaam
Op de uitademing laat je alle gedachten met het water wegstromen en wordt het steeds helderder in je hoofd
Je wordt je bewust van een hoger bewustzijn, alles is helder en stil
Onder de waterval ontstaat een rivier, je laat je daarin drijven en meevoeren met de stroom
De rivier mondt uit in een helder meer, langzaam drijf je verder tot in het midden van het meer
Het kost geen moeite om te blijven drijven, je wordt als het ware door het water gedragen
Alles is harmonie en zuiver bewustzijn en je voelt je stromend en vloeibaar als water.
Ik ben altijd blij met reacties op het blog, misschien herken je iets in jezelf dat te maken heeft met het thema van familiekarma of onderbewustzijn.
Ook als je meer wilt weten over de yogadocentenopleidingen of bijscholingen kun je contact opnemen, of als je interesse hebt in de yoga masteropleiding.
Ik hoor het graag en wens jullie allemaal een mooie week, veel liefs!